มีนาคม 19, 2024

เมืองฉะดอทคอม>MUANGCHA.COM

โน่นนิดนี่หน่อยค่อยเป็นค่อยไป

เพราะ…ตัวฉันเอง

วันนึง….ฉันจะเดินตามถนนสายต่างๆ..ที่บ้านเกิดฉัน..ถ่ายภาพเท่าที่แบตเตอรี่ของกล้องฉันจะเอื้ออำนวย…ฉันไม่ได้คาดหวังว่า..จะได้ภาพงดงาม..ฉันเพียงแค่อยากเก็บภาพเหล่านั้นและเปิดดูมันแทนการระลึกถึงมันด้วยความทรงจำของฉัน….แต่…ฉันก็ไม่รู้หรอกว่า..เมื่อไหร่จะถึงเวลานั้น….

วันนึง….ฉันจะขับรถไปเรื่อยๆตามถนนสายต่างๆที่ฉันอยากจะไป แบบ….นกขมิ้นเหลืองอ่อนค่ำนี้จะนอนที่ไหนเอย…..เหมือนดังเพลงที่ยายพรแกชอบร้อง…แวะพักตามเมืองใหญ่ภายใต้เงื่อนไขว่า…ที่นั่นต้องมีสนามแบดมินตัน…ค่ำลงฉันก็จะเดินเข้าไปสนามที่ฉันไม่รู้จักใครเลยเพื่อขอเขาเล่นด้วย….โดยที่ไม่คาดหวังผลที่จะตามมาว่า..มันจะสนุกหรือไม่….ก็เพียงแค่…ความอยากประการหนึ่งซึ่งไม่เคยคาดหวังว่า…จะได้ทำมัน….

วันนึง….ฉันจะพาเมียของฉันออกเดินทางท่องเที่ยว ไปกันสองคนตายาย ปลายทางคือยอดภูของภาคเหนือ นอนดูดาวที่เต็มท้องฟ้าที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน ฉันสัญญาว่า..จะไม่ทำตัวงี่เง่าโรแมนติคนอนนับดาวที่มีมากมายมหาศาลนั้นเด็ดขาด เพราะนั่นมันจะทำให้ฉันเคลิ้มหลับไป แล้วเวลาของค่ำคืนที่ฉันโหยหามาตลอดชีวิตมันจะผ่านไปโดยที่ฉันไม่ได้อะไร….คนเรามันคิด มันฝัน มันหวังกันได้นี่นา…ถึงแม้รู้ว่ามันจะไม่เกิดขึ้นเด็ดขาดด้วยเหตุผลนานับประการ…..ก็เมียฉันเขาไม่ชอบเดินทางท่องเที่ยวนิ…,