ในสมัยโบราณมีชายชราคนหนึ่ง ใครๆพากันเรียกว่าท่านเส้อ แกเป็นคนที่ชอบมังกรมาก ในบ้านจึงเต็มไปด้วยรูปสลักมังกร ไม่ว่าจะเป็นฝาผนัง เสาบ้าน ทุกแห่งหนที่เดินผ่านจะต้องมีรูปมังกรในอริยาบทต่างๆให้ดูเสมอ
ข่าวนี้ล่วงรู้ไปถึงมังกรบนสวรรค์ จึงคิดว่าท่านเส้อชมชอบมังกรเช่นนี้ เราน่าจะไปให้ท่านเส้อเห็นสักครั้งหนึ่ง เพื่อเป็นการตอบแทนในความชมชอบมังกรของแก ว่าแล้วมังกรตัวจริงก็เหาะลงมาที่บ้านท่านเส้อ ด้านหัวนั้นโผล่ที่หน้าต่างด้านใต้ ส่วนหางนั้นตวัดไปทางหน้าต่างทางด้านเหนือ ส่วนท่านเส้อนั้นจู่ๆก็ได้เห็นมังกรตัวจริง มีขนาดใหญ่โตกว่าที่ตนเองคิด หนำซ้ำยังมีความน่ายำเกรงกว่าในภาพเขียนมากมาย ก็ตกใจขวัญหนีดีฝ่อ วิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต ส่วนมังกรเห็นท่านเส้อวิ่งหนีตนเองก็ประหลาดใจ คิดว่าชายผู้นี้หามีความชมชอบในตัวเราจริงไม่ เราอุตส่าห์มาให้เห็นถึงบ้านกลับวิ่งหนีเรา จึงได้เหาะกลับสวรรค์ไป
หลังมังกรไปแล้ว ชาวบ้านจึงได้ถามท่านเส้อว่า เหตุใดจึงวิ่งหนีมังกรตัวจริง ท่านเส้อตอบว่า ที่เราชมชอบนั้นคือมังกรที่เป็นภาพเขียน ภาพแกะสลัก ตามจินตนาการของเราและของช่างเขียน หาใช่มังกรตัวจริงที่น่าสพรึงกลัวเช่นนั้นไม่
บ้านเมืองเรามีคนแบบท่านเส้ออยู่มากมายก่ายกอง เรียกร้องหาสิทธิ เสรีภาพ เรียกร้องหาประชาธิปไตย ร่ำร้อง ต่อสู้เพื่อที่จะได้รัฐบาลที่ให้คำมั่นสัญญาไว้กับพวกตน โดยจินตนาการ และตั้งความหวังไว้ว่าเมื่อได้มาแล้วจะเป็นอย่างที่ตัวเองปรารถนา แต่ครั้นพอได้มาจริงๆ ได้พบเห็นความจริง ได้สัมผัสของจริง ก็ไม่ต่างกับท่านเส้ออีกเช่นกัน ที่พยายามวิ่งหนีหรือปฏิเสธในสิ่งที่ตัวเองร่ำร้อง ต่อสู้ และอยากได้มา
