ลุงโช ป้าม่วย

ถ้าพูดถึงตาอ๋ายายพรแล้ว ไม่พูดถึงลุงโชป้าม่วยก็คงจะไม่ได้ ด้วยบ้านแกอยู่ปากซอยที่จะเข้าไปยังบ้านตาอ๋ายายพร ลุงโชเป็นคนจีนรูปร่างบึกบึน ท่าทางดุ(ซึ่งแกก็ดุจริงๆ) ไม่ค่อยพูดคุยกับใคร แกมีอาชีพทำสวน พอเลิกจากสวนแกก็กลับมาช่วยป้าม่วยเมียแกขายของ  ส่วนป้าม่วย จริงๆผมก็ดูแกไม่ออกนะว่าแกคนไทยหรือคนจีน แต่ดูก็คล้ายคนไทย ป้าม่วยแกก็ดุ บางทีก็ใจดี แต่ที่แน่ๆคือเสียงดังแน่นอน บ้านแกจะเป็นบ้านหลังใหญ่สองห้อง แล้วลึกเข้าไปในซอยจนเกือบชนตึกเก็บกกของคุณยายละมัย บ้านแกเป็นร้านขายของสารพัด มีข้าวสาร อาหารแห้ง มีขนมเด็กเยอะแยะวางอยู่หน้าบ้าน ตอนหลังๆของขายไม่ค่อยดีด้วยวิถีชีวิตและสังคมที่เปลี่ยนไป แกก็จะนั่งขายกล้วยทับ ช่วงประมาณบ่ายแกก็เริ่มติดเตาย่างกล้วยแล้ว พอบ่ายคล้อยแดดส่องแกก็ย้ายข้ามถนน ไปขายมุมบ้านป้าสรที่ต่อจากบ้านหมอเสริฐ ป้าม่วยเองก็ไม่ค่อยจะคุยกับใคร ที่เห็นก็จะมียายพร ป้าสร เจ๊จิ๋ม กับอีกไม่กี่คน สมัยก่อนนี่คนไม่คุ้นกันเขาก็ไม่ค่อยคุยกันนะ ไม่ใช่ไม่มีใครคบ แต่เขาจะคบกันด้วยความจริงใจจึงคบกันแน่นแฟ้นมากๆ 

                                                         ยังมีต่อ