ไซซีหญิงงามลือชื่อที่ผู้คนรู้จักทั่วทั้งแผ่นดิน ครั้งหนึ่งนางเป็นโรคปวดบริเวณหัวใจ จึงมักจะเอามือกดที่บริเ้วณหน้าอกบ่อยๆและมีสีหน้าไม่สบายอยู่ทั้งวัน แต่คนสวยก็คือคนสวยอยู่วันยัวค่ำ ไม่ว่านางจะทำอะไรมีสีหน้าอย่างไร ทุกคนก็มองว่านางสวย ในหมู่บ้านยังมีหญิงขี้เหร่อยู่นางหนึ่ง เธอคิดว่าที่นางไซซีงามพร้อมเช่นนั้น ก็เนื่องมาจากการเอามือกุมหน้าอกและทำหน้านิ่วคิ้วขมวด หญิงขี้เหร่ผู้ไร้สติ นางพาลคิดเอาว่าต้องเอามือกุมหน้าอกและทำหน้านิ่วคิ้วขมวดจึงจะงามอย่างแม่นางไซซี ดังนั้นเมื่อหญิงขี้เหร่เดินออกไปไหนมาไหน เมื่อพบปะผู้คนก็เสแสร้งเดินเข้าไปหา พร้อมกับเอามือกุมหน้าอกและทำหน้านิ่วคิ้วขมวดใส่ทุกคนที่นางพบและเดินเข้าไำปใกล้ ลองหลับตานึกดูเอาเองก็แล้วกันว่า ปกติแล้วความขี้เหร่ของนางก็ไม่เป็นที่ชื่นชอบอยู่แล้ว และถ้าบวกเข้ากับการทำหน้านิ่วคิ้วขมวดเช้าไปด้วย ใบหน้านางจะเป็นเช่นไร? จึงไม่แปลกเลยว่าเมื่อทุกคนเห็นนางเข้าจึงรีบเดินหนีเลี่ยงไปทางอื่น ไม่ยอมเข้าใกล้
นิทานเรื่องนี้คงทิ้งท้ายด้วยสุ๓าษิตแบบไทยๆว่า
คนจะงาม งามน้ำใจ ใช่ใบหน้า คนจะสวย สวยจรรยา ใช่ตาหวาน
คนที่แก่ แก่ความรู้ ใช่อยู่นาน คนจะรวย รวยสินทาน ใช่บ้านโต
