มีพระราชาองค์หนึ่งโปรดปรานการเเข่งขันน้าวเกาทัณฑ์ เเต่ความจริงพระองค์มีกำลังไม่มาก เท่าไหร่ สามารถน้าวเกาทัณฑ์ได้เพียง 300 ชั่งเท่านั้น เเต่พระองค์ทรงปรีดาปราโมทย์ เข้าพระทัยว่าพระองค์เองนั้นเเน่เสียเหลือเกินเเล้ว
ครั้งหนึ่ง พระองค์มีรับสั่งให้ขุนพลคนหนึ่งมาเเข่งขันน้าวเกาทัณฑ์กับพระองค์ ขุนพลคนนั้นออกเเรงเพียงครั้งเดียวก็เเสร้งทำเป็นเกร็งลำคอเเละหน้าเเดง เเล้วกราบทูลว่า “หนักเหลือเกิน น้าวเต็มที่คงถึง 900 ชั่ง นอกจากพระองค์ซึ่งทรงมีพละกำลังเหนือเทพเจ้า ใครๆก็น้าวเกาทัณฑ์เต็มอัตราไม่ได้”
พระราชาฟังเเล้ว ทรงชื่อชมในตนเองยิ่งนัก รับสั่งให้ขุนพลอีกคนมาน้าวเกาทัณฑ์ ขุนพลคนต่อมาก็เลียนเเบบคนเเรกคือ น้าวเกาทัณฑ์เพียงครั้งเดียว เเล้วก็กราบทูลว่า “น้าวไม่ไหวเเล้วพะย่ะค่ะ เกาทัณฑ์หนัก 900 ชั่งทีเดียว ขุนนางผู้น้อยอย่างข้าพระพุทธเจ้านี้ไหนจะสู้พลังประหนึ่งเทพเจ้าของ พระองค์”
ความจริงเกาทัณฑ์ที่พระราชาทรงน้าว เเรงน้าวเพียง300ชั่งเท่านั้น เเต่เนื่องจากพระองค์ทรงฟังคำป้อยอ ดังนั้นตลอดพระชน์ชีพของพระองค์จึงเข้าพระทัยว่า ตนเองสามารถน้าวเกาทัณฑ์ได้ 900 ชั่งได้จริงๆ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า การประจบสอพลอ เป็นที่มาของการโป้ปดมดเท็จ หรือความโป้ปดมดเท็จคือคู่แฝดของการประจบสอพลอ
