มีชายชาวนาแคว้นซ่งคนหนึ่ง มีนิสัยใจร้อนผิดผู้ผิดคน เขาคอยวันคอยคืนอยากให้ต้นกล้าในนาโตเร็ว
วันหนึ่งเขาคิดค้นวิธีแยบยลขึ้นมาได้อย่างหนึ่ง จึงรีบไปที่ที่นา ทันทีที่เขาไปถึงเขาลงไปในนา แล้วลงมือดึงต้นกล้าแต่ละต้นให้สูงขึ้นทีละน้อยจนถึงเวลาเย็น เขาจึงกลับบ้านด้วยความเหนื่อยอ่อน และบอกกับคนในบ้านว่า “เหนื่อยจังเลย ทำงานทั้งวัน แต่ต้นกล้าในนาก็โตขึ้นมากกว่าวันก่อน”
ลูกชายของเขาได้ฟังก็เกิดความสงสัยว่าทำไมแค่วันเดียวต้นกล้าในนาจึงโตขึ้นจนสังเกตได้ แต่เขาก็เก็บความสงสัยไว้ จนรุ่งเช้า หลังจากตื่นนอน ล้างหน้าแล้ว ลูกชายของชาวนาก็รีบบึ่งไปที่นาเพื่อคลายความสงสัย เมื่อเขาไปถึงที่นา ก็ต้องถึงกับเข่าอ่อน เพราะต้นกล้าในนาที่พ่อเขาดึงให้สูงขึ้นตั้งแต่เมื่อวาน ได้เหี่ยวเฉาตายคานาหมดแล้ว
นิทานเรื่องนี้ยังคงความขลังถึงในทุกวันนี้ และประโยคที่ว่า “ดึงต้นกล้าให้โตไวๆ” ก็กลายเป็นประโยคคลาสสิคที่มักถูกหยิบยกขึ้นมา
กล่าวอ้างเป็นประจำ เมื่อต้องการตักเตือนคนที่ใจร้อน ทำอะไรขาดความอดทน อยากให้สำเร็จโดยไวโดยลืมนึกถึงกฏธรรมชาติไป อันนี้ผมเองก็ไม่ทราบว่า พวกที่เร่งกู้ยืมเงิน รีบเร่งแก้รัฐธรรมนูญ รีบเร่งพิจารณากฏหมายต่างๆ จะเข้าข่าย “ดึงต้นกล้าให้โตไวๆ”หรือเปล่า?
