ที่แคว้นซ่งมีชาวนาคนหนึ่ง วันหนึ่งขณะที่เขากำลังทำนาอยู่ ได้เห็นกระต่ายตัวหนึ่งวิ่งผ่านหน้าไปอย่างรวดเร็วและบังเอิญไปชนต้นไม้ใหญ่ที่ปลายนาจนคอหักตายคาที่ เขาจึงเก็บกระต่ายตัวนั้นกลับบ้านอย่างกระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจ พลางคิดว่า วันนี้ช่างโชคดีจริงได้กระต่ายมาเป็นอาหารโดยไม่ต้องออกแรง
หลังจากวันนั้นเป็นต้นมา ชาวนาคนนั้นก็ทิ้งจอบทิ้งเสียม นั่งกอดเข่ารอคอยกระต่ายอยู่ใต้ต้นไม้ต้นนั้นเรื่อยมา แต่ก็ไม่เคยมีกระต่ายตัวที่สองวิ่งมาชนต้นไม้ตายให้จับกลับบ้านอีกเลย
อ่านนิทานเรื่องนี้แล้ว นึกถึงคนที่ชอบซื้อหวย ซื้อแล้วถูกเป็นครั้งคราวก็ดีใจ ซื้อมันต่อไปโดยคิดว่าเดี๋ยวมันก็ต้องถูก แล้วก็เป็นแบบชาวนาในเรื่องนี้ คนที่ชอบรอโชคลาภวาสนา น่าจะพึงสังวรณ์ไว้ โอกาสที่จะเกิดเรื่องบังเอิญนั้นย่อมมีน้อยมาก เพราะถ้ามีบ่อยๆก็คงจะไม่เป็นเรื่องบังเอิญแน่นอน ประเภทขอรวยชั่วข้ามวันข้ามคืน เฝ้าฝันถึงลาภก้อนใหญ่ เลิกฝันแล้วตื่นขึ้นมาพบกับโลกของความเป็นจริงดีกว่า ว่าสิ่งที่เราต้องการจะได้มา มันต้องลงแรง มันต้องต่อสู้กับสิ่งต่างๆมันถึงจะได้มา
