ใช้คนไม่ควรโหดนัก
โหดเกินไป
คนใคร่รับใช้จะพากันปลีกตัวหนี
คบเพื่อนไม่ควรสุ่มสี่สุ่มห้า
จะชักนำคนประจบสอพลอมาใกล้ตัว
คนอย่างเฝิงฮวน
เฝิงฮวนที่จะพูดถึงในเรื่องนี้คือคนๆเดียวกันกับเฝิงฮวนในเรื่อง ประจบประแจงยกยอปอปั้น คือปกตินิสัยของมนุษย์
ครั้งแรกที่เฝิงฮวนมาเคาะประตูบ้านตระกูลเถียนของเมิ่งฉางจุน เขาไม่มีชื่อเสียงอะไรเลย เสื้อผ้าก็ปุปะมอมแมมไม่ต่างอะไรกับขอทานคนหนึ่ง ใช่แต่เท่านั้น เมื่อถามว่า เขามีความรู้ความสามารถอะไร ชอบอะไร เขาก็ได้แต่สั่นหัวแทนคำตอบว่า เขาทำอะไรไม่เป็นเลย
ทุกๆคนจึงได้พากันดูถูกเขา เห็นว่าเขาเป็นคนปัญญาอ่อน เป็นคนไร้คุณค่า มีแต่เมิ่งฉางจุนเท่านั้นที่มิได้ใส่ใจในเรื่องนี้ และรับเขาไว้เลี้ยงดูภายในบ้านเฉกเช่นคนอื่นๆ
ไม่นาน เฝิงฮวนก็เริ่มออกฤทธิ์เดช บางครั้งก็ส่งเสียงดังๆทำว่าไม่พอใจ จะกินปลาก็ไม่มีปลา จะออกนอกบ้านก็ไม่มีรถม้าให้ เงินทองที่เขาจะต้องส่งเสียทางบ้านก็ไม่ให้เขา ทุกครั้งเขาจะด้วยคำพูดที่ว่า รู้แบบนี้กลับไปอยู่ที่บ้านเหมือนเดิมดีกว่า
หนักเข้าเฝิงฮวนได้นำข้อเรียกร้องต่างๆ ไปแต่งเป็นเพลงแล้วเดินตะโกนร้องไปรอบๆบ้านเพื่อให้ทุกคนได้ยิน จนทำให้ทุกคนไม่พอใจเขาเป็นอันมาก ต่างจับกลุ่มซุบซิบนินทาว่า “เจ้าเฝิงฮวนผู้นี้ ช่างทำตัวน่ารังเกียจ ไม่รู้จักกาละเทศะ ประมาณตัวประมาณตนเลยว่าเป็นใคร น่าจะขับไล่มันออกไปเสียให้พ้นจากบ้านนี้”
ความนี้เมิ่งฉางจุนก็รับทราบ แต่เพราะเขาเป็นคนที่มีเหตุมีผล ไม่ว่าเฝิงฮวนต้องประสงค์สิ่งใดและเอ่ยปาก เขาจึงจัดให้ทุกครั้ง ซึ่งนั่นก็ทำให้เฝิงฮวนยังอยู่กับเขา แต่หากเขาไล่เฝิงฮวนผู้นี้ไปเล่า อะไรจะเกิดขึ้นกับชีวิตเขา เราคงจำได้ดี เมือตอนที่ฉีอ๋องเข้าใจเขาผิด ก็เป็นเพราะเฝิงฮวนผู้นี้แหละ ที่ได้แก้ปัญหาต่างๆให้กับเขาจนได้กลับไปรับราชการใหม่อีกครั้ง
ความจริงแล้วเฝิงฮวนหาใช่เป็นคนอย่างที่ทุกคนดูแคลนไม่ แต่ที่เขาทำไปก็เพียงเพื่อทดสอบเมิ่งฉางจุนว่าเป็นบุคคลเยี่ยงใด หากเมิ่งฉางจุนเป็นคนใจคอคับแคบ ไร้เหตุผล หรือมีจิตใจโหดร้าย เขาย่อมไม่ยอมอยู่ด้วยเป็นแน่
ซึ่งนั่นก็ทำให้เกิดนิทานเรื่องนี้เพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่งเรื่อง ในนัยที่ว่า “เป็นคนอย่าเคร่งครัดนัก อย่าแล้งน้ำใจจนเกินไป มิฉะนั้นแล้วใครๆก็จะพากันตีจากเราไปสิ้น เราจะหาเพื่อนฝูงดีๆได้ที่ไหนในยามยาก”
