บางเวลา บางโอกาส ที่บางสิ่งหรือหลายสิ่งเข้ามาประเดประดัง เราเองอาจต้องการสถานที่ซักแห่งกับเวลาสักเล็กน้อย เวลาที่จะคิดแล้วก้าวเดินต่อไป ในบางครั้งคราก็ต้องการช่วงเวลาตรงนั้น เพียงเพื่อจะหยุด หยุดที่จะไม่คิดอะไรมันเลย ปล่อยให้ลมหายใจสูญหายไปกับกาลเวลา และเมื่อทุกอย่างที่สะสมเพาะบ่มจนได้ที่ เราก็เลือกที่ระบดระบายมันออกมา อย่างตรงไปตรงมา เมื่อทุกอย่างถูกปลดปล่อยออกมาตามครรลองของอารมณ์ สิ่งที่หลงเหลืออยู่ก็คือความว่างเปล่า ว่างเปล่าเพื่อรอสิ่งต่างๆในวินาทีต่อไปเข้ามาปะทะ และซุกซ่อนเอาไว้ในซอกเหลือบของอารมณ์ต่อไป เมื่ออัดแน่น มันก็ถูกปลดปล่อยออกมาอีก ในรูปแบบซ้ำซาก ตัวหนังสือบ้าง ภาพถ่ายบ้าง แล้วมันก็วนเวียนอยู่อย่างนี้ มุมนี้เป็นมุมส่วนตัวของผู้เขียน ทุกคนมีอิสระในการเลือกที่จะเสพ เสพแล้วก็ยังมีสิทธิ์เลือกกับการที่จะเก็บมันเอาไปคิด ไตร่ตรอง หรือ เลือกจะให้มันอยู่ที่เดิม ที่ที่มันเคยอยู่
