มีนาคม 29, 2024

เมืองฉะดอทคอม>MUANGCHA.COM

โน่นนิดนี่หน่อยค่อยเป็นค่อยไป

มุทะลุมักเสียการ สุขุมจักนำโชค

คนมุทะลุมักง่าย
จักทำสิ่งใดก็ไม่สำเร็จ
คนสุขุมเยือกเย็น
โชคจักค้ำจุนหนุนเนื่อง

อู๋กังกับนกแก้วน้อย

อู๋กัง เป็นชายชาวเมืองซีเหอในสมัยราชวงศ์ฮั่น เขาคิดแต่อยากจะเป็นเทวดา แต่มีอยู่คราวหนึ่งเขาไม่ระวังตัว เกิดทำความผิดขึ้น อาจารย์ของเขาจึงลงโทษให้ไปตัดต้นกุ้ยบนดวงจันทร์ และได้ตกลงกันว่าเมื่อใดที่เขาโค่นต้นกุ้ยล้มได้ ก็กลับมาบำเพ็ญธรรมเพื่อให้สำเร็จเป็นเทวดาต่อไป
อู๋กังนำกล่องอาหารไปยังใต้ต้นกุ้ยบนดวงจันทร์
“โธ่เอ๋ย ต้นกุ้ยนี่เล็กนิดเดียว อาศัยกำลังของอู๋กังข้า ฟันสองสามทีก็ล้ม พรุ่งนี้ข้าจะได้กลับไปบำเพ็ญธรรมเพื่อเป็นเทวดาต่อไป”
ว่าแล้ว อู๋กังก็จับขวานขึ้นฟันต้นกุ้ย เมื่อต้นกุ้ยใกล้จะล้ม ก็มีนกแก้วเล็กตัวหนึ่งบินมาจากที่ใดก็ไม่รู้ เห็นกล่องอาหารของอู๋กังที่วางอยู่ข้างๆก็ตรงเข้าไปกินอย่างเอร็ดอร่อย
อู๋กังเห็นเช่นนั้นก็โกรธ หันมาไล่นกแก้วน้อย “ไปให้พ้น เจ้านกแก้วตะกละหน้าด้าน แอบมาลักกินอาหารของคนอื่นเขา”
ไล่นกแก้วน้อยนั่นไปได้แล้ว ต้นกุ้ยก็ประสานเนื้อของตนเองให้กลับดีดังเดิม อู๋กังผู้ขัดเคืองก็เริ่มฟันต้นกุ้นใหม่ พอต้นกุ้ยใกล้จะล้ม เจ้านกแก้วตัวเดิมก็ปรากฏตัวออกมาอยู่ที่ข้างกล่องอาหารนั้นอีก อู๋กังจึงยกขวานฟันเจ้านกแก้วน้อยด้วยความแค้น ปากก็ด่าว่า”นกระยำ ดูว่าเจ้าจะหนีไปไหนพ้น”
ก็เป็นเรื่องแปลก ทุกครั้งที่อู๋กังฟันต้นกุ้ยใกล้จะล้ม นกแก้วน้อยเป็นต้องปรากฏตัวออกมาทุกครั้งไป ทำเอาจิตใจของอู๋กังต้องวอกแวกอยู่ตลอดเวลา ฟันต้นกุ้ยไปพลางคอยเฝ้าดูกล่องอาหารไปพลาง หันไปทางโน้นที ทางนี้ที อู๋กังไม่แต่จะฟันต้นกุ้ยไม่ล้ม ความใฝ่ฝันที่จะเป็นเทวดาก็สิ้นหวัง อู๋กังทั้งเหนื่อยทั้งแค้นแทบจะขาดใจตาย
อาจจะมีคนคิดว่า”ก็อย่าไปยุ่งกับนกแก้วมันก็สิ้นเรื่อง สงบอกสงบใจฟันต้นกุ้ยไปเรื่อยๆต้นกุ้ยก็จะล้มได้ไม่ยากนัก”
ถูกแล้ว นั่นเป็นเพราะอู๋กังใจร้อนเกินไป จึงจะทำอะไรก็ไม่สำเร็จเลยซักอย่าง ถ้าหากเขาสามารถที่จะสงบอกสงบใจได้โดยตลอดแล้ว มิใช่แต่จะสามารถประสบความสำเร็จได้ง่ายๆเท่านั้น คงจะสามารถสำเร็จเป็นเทวดาอย่างสบายใจในทันทีด้วย
นิทานเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับดวงจันทร์ มันเป็นเทพนิยายที่มีมาแต่โบราณ ซึ่งคงความขลังเหมือนดังเทพนิยายอื่นๆ แต่ ครั้นพอมนุษย์สามารถไปถึงดวงจันทร์และลงไปเหยียบย่ำบนพื้นผิวได้ เทพนิยายต่างๆที่เกี่ยวข้องกับดวงจันทร์ก็เสื่อมความขลังลงไปทันที

ส่วนตัว
โดยส่วนตัวแล้ว ผมกลับมองว่าที่อู๋กังใจร้อน มุทะลุนั้น ผิดวิสัยของผู้บำเพ็ญพรตอย่างสิ้นเชิง แม้จะไม่ถูกลงโทษให้ไปตัดต้นกุ้ยก็ไม่สามารถที่จะสำเร็จเป็นเทวดาได้ เพราะสิ่งที่อู๋กังขาดไร้อย่างสิ้นเชิงนั้นคือ สติ สติที่จะทำให้เกิดปัญญา ขาดสติ ไร้ปัญญา ปัญหาที่เกิดก็คงยากที่จะหาสิ่งใดไปแก้ได้ อย่าแต่อู๋กังในนิทานเรื่องนี้ บ้านเรา เมืองเรา ผู้ที่เคยเสวยอำนาจ รับรู้และเสพติดมัน เมื่ออยากกลับไปมีอำนาจอีก ก็พยายามทำทุกอย่างโดยไม่รู้เลยว่า ที่ทำไปนั้นขาด สติ เพียงใด ไร้ซึ่งปัญญาเพียงใด คนที่มองอยู่จะตักเตือนต่อว่าอย่างไร ก็มิเคยที่จะล้างหูรอฟัง รับรู้เพียงอย่างเดียวว่า ข้าเก่งที่สุด ข้าแน่คนเดียว คนที่วังเวงมากที่สุดย่อมไม่พ้นผู้คนในบ้านนั้นเมืองนั้น คนที่เจ็บปวดมากที่สุดก็คงหนีไม่พ้นประชาชน สำหรับผมมันชาชินแล้วกับเรื่องราวและคนประเภทนี้ สำหรับผมมันชาชินและทำใจได้แล้วตั้งแต่เมื่อรู้ว่า บ้านผมเมืองผม มีคนเหมาะที่จะเป็นนายกได้แค่สองคน เฮ้อ เห่ยนิ

ใส่ความเห็น

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.